Note: If you do not see any text in Persian, change the Encoding  to Arabic(windows) from the View menu

از هادى خرسندى

مصاحبه دانشجوئى

این را اختصاصاً برای نشریه "پیوند"  نوشتم.

دختر خانمي دانشجوي ادبيات فارسي، استادشان گفته بود با يک ايراني مصاحبه کند. ايشان مرا آن "يکي" انتخاب کرده بود!

 زياد مرا نميشناخت. گفت پدر مادرم شما را مي‌شناسند.

 گفتم سلام برسان.
 

قلم کاغذ درآورد و ضبط صوت را روشن کرد وتلفنش را کشيد بيرون چند تا عکس از من گرفت.

- - از چه رنگي خوشتان ميآيد؟
- - وا! من خيال ميکردم اين سوال مال مجله جوانان چهل سال پيش است براي مصاحبه با خانم فروزان! من از چه رنگي خوشم ميآيد؟ خانم جان اولاً من مقداري کور رنگي دارم که اسباب تفريح فاطي خانم است. شب‌ها کفش قهوه را از مشکي تميز نميدهم. يک شب با کفش لنگه به لنگه رفتم مهماني. همه خنديدند. من متوجه نبودم چه عيبي در کفش‌هايم هست. گفتم تازه يک جفت ديگر هم در منزل دارم!
- بعد هم ببين دخترجان. من با اين سوال مخالفم. به من هم مربوط نيست که خانم فروزان گفته بود زرشکي. سوال بي معني است. مگر آدم ميتواند فقط از يک رنگ يا دو رنگ خوشش بيايد. پديده هاي عالم هرکدام به يک رنگي خوشايند آدم است. مثلاً من آسمان را آبي دوست دارم؛ ليمو را ليموئي، مغزپسته را مغزپسته‌اي. اگر آسمان ليموئي باشد، دوست ندارم. خصوصاً که قدم به قدم دهنم آب ميفتد.

 
- مصاحبه‌گر گفت شما فيلسوف هستيد. گفتم اي واي! فيلسوف شدن به اين راحتي بود و ما يک عمر بي‌فيلسوفي ميکشيديم. (از فرصت استفاده کردم و پشت بندش گفتم: ) نارنج نميتواند خاکستري باشد. (و اضافه کردم) براش حرف درميارن!

- مصاحب من نوار ضبط صوت را برگرداند و از نو شروع کرد. با پرسشي متفاوت:
- - اگر رئيس‌جمهوري آمريکا بوديد چه ميکرديد؟
- متواضعانه گفتم: ميشه من معاون رئيس‌جمهور باشم؟
- رضايت نداد و خواهش کرد اذيت نکنم. گفتم من قصد اذيت کردن شما را ندارم بلکه ميخواهم ملت آمريکا هم کمتر اذيت شود.
- گفت – خير. اگر جاي پرزيدنت بوش بوديد چه ميکرديد؟
- گفتم - از رنگ خون خوشم ميآمد!
- گفت - سوال رنگ‌ها منتفي است.از لحاظ سياسي چکار ميکرديد؟
- گفتم – گلف بازي ميکردم. اگر توپم ميفتاد توي سوراخ، به ايران حمله ميکردم!
- باحيرت پرسيد: يعني شما با حمله به ايران موافقيد؟
- گفتم – شما آيا فکر ميکنيد اين پرزيدنت بوش يکبار بتواند توپ را بيندازد توي سوراخ؟ اين بابا نميدانم چه مهارتي دارد که توپش سوراخ را دور ميزند ميرود ميفتد توي درياچه!

- گفت – از اين سوال بگذريم. راجع به عشق چه نظري داريد؟
- گفتم – اگر پرزيدنت آمريکا بودم جرج بوش را مينداختم توي زندان گوانتانامو!
- گفت – سوال قبلي تمام شد. راجع به عشق بگو!
- گفتم – خيلي هم عشق ميکردم با اين کار.

- سوال را عوض کرد. پرسيد در زندگي امروز چه چيزي افراد خانواده را بيشتر در رابطه قرار ميدهد؟
- گفتم – ريموت کنترل.

 عبارت "ريموت کنترل را نديدي؟" بيشترين حرفي است که بين افراد خانه رد و بدل ميشود.

- پرسيد - شما تلويزيون زياد مي بيني؟
- گفتم - خير. ولي گاهي ريموت کنترل را قايم ميکنم که از من سوال کنند و ارتباطمان قطع نشود.

- پرسيد – به اينترنت معتاد نشدي؟
- - خير. حمام که ميروم از اينترنت استفاده نميکنم.
- - عجيب است!
- - منتظرم سافت‌ور ِ ليف زدن و کيسه کشيدن با بازار بيايد.
- - فکر ميکنيد عملي باشد؟
- - چرا که نه. کيبورد کيسه‌اي ميدهند، دست از پهلو ميکني تويش با دگمه هاي الفبا خودت را کيسه ميکشي. البته قبلاً اندازه دگمه‌ها و بافت کيسه‌ را روي کامپيوتر تعيين ميکني. ماوس هم نقش سنگ‌پا را بازي ميکند. دوربين را هم زوم ميکني گوله گوله چرکت را روي مونيتور نشان ميدهد! دوستانت هم ميتوانند از طريق اينترنت در سراسر دنيا استحمامت را تماشا کنند.

- گفت شما چه خيال‌پرداز خوبي هستيد.
- گفتم دخترجان. دو دقيقه پيش فيلسوف بودم، حالا خيالپرداز شدم؟!

- گفت – فرقي نميکند. چه جور زني را دوست داري؟
- گفتم – زنان دوست داشتني را!

- پرسيد – پيامي براي مردم دنيا نداريد؟
- گفتم – اين مصاحبه را که همه نخواهند خواند غير استادت. يک پيام براي او دارم. آهاي استادجان يک نمره خوبي به اين دختر بده. ضمناً بهش بگو براي مصاحبه با من لازم نبود بويفرند آمريکائيش را همراه بياورد. طفلکي زبان ‌نفهم حوصله‌اش سر رفت از فارسي حرف زدن ما!

- دخترک خنديد و دفتر و دستک و ضبط صوتش را جمع کرد و رفتند.

- لحظه آخر جوانک قلدر آمريکائي برگشت با فارسي سليس گفت:
- - ولي من زبان نفهم نيستم. طفلکي هم نيستم!!

- با دستپاچگي و يکه خورده گفتم « ساري ... ساري »
- گفت – از ساري رد شدي،      نزديکاي سبزواري!!

Asghar Agha