Omid Reza Mir Sayafi امید رضا میرصیافی

رژیم جمهوری اسلامی باز هم زندگی آزاده دیگری را گرفت.

چهارشنبه 28 اسفند 1387- 10 مرداد 1359

..وضعیت: 29 ساله مجرد تولد: 10 مرداد 1359 فارغ التحصيل: 1378 عنوان شغلي: روزنامه نگار. در مورد کارش: بصورت آزاد برای تعدادی از رسانه های داخلی و خارجی کار می کرد. علايق کاري: مطبوعاتی ، فرهنگی و حقوق بشری

The Iran Most People Do Not Know Lone Star Times While Americans are vigorously and loudly exercising their right to freely speak their opinions, it is understandable they ...

ما از نسل شاه عباس صفوی هم نیستیم این پستی است که باعث زندانی شدن و قتل امید رضا میرصیافی در اوین شد. زندگی در مملکتی که سید علی خامنه ای رهبرش باشد تهوع آور است . زندگی در مملکتی که محمود احمدی نژاد رئیس دولتش باشد شرم آور است. زندگی در مملکتی که حداد عادل رئیس خانه ملتش باشد عذاب آور است. زندگی در مملکتی که محسنی اژه ای وزیر اطلاعات و امنیتش باشد وحشت آور است. زندگی در مملکتی که ستون نظامش هاشمی رفسنجانی باشد خجالت آور است. زندگی در مملکتی که نظریه پرداز و روشنفکرش محمد خاتمی باشد خنده آور است. زندگی در مملکتی که نظام حاکمش جمهوری اسلامی باشد ننگ آور است. با تمام این موارد که خواندید ، هفتاد میلیون نفر در این مملکت زندگی می کنند و جز عده ای محدود صدا از کسی در نمی آید و انگار نه انگار که سرانجام این کاروان ، دره مرگ و تباهی است. تا کی می خواهیم با جملاتی نظیر "ما از نسل کوروش و داریوش هستیم" خودمان را فریب بدهیم ؟ اگر ما واقعا از نسل کوروش و داریوش بودیم امروز محمود احمدی نژاد نماینده ما در جامعه جهانی شناخته نمی شد و سید علی خامنه ای مالک جان و مال و ناموس ما (بنا بر نص صریح قانون اساسی جمهوری اسلامی) نبود . این وضعیتی که من میبینم من حتی شک دارم از نسل شاه عباس صفوی هم باشیم چه رسد به بزرگ مردی چون کوروش . آیا نباید به این جمله اعتقاد و ایمان داشت که "هر ملتی لایق همان حکومتی است که بر آن حکومت می کند؟"

اطلاعیه دفتر مقام رهبری پیرامون نامه وبلاگ نویسان به ایشان بدینوسیله به آگاهی عموم میرساند که ما نامه وبلاگ نویسان را که درمورد درگذشت امیدرضا میرصیافی نوشته شده بود شخصأ به آقا تحویل دادیم و لی ایکاش اینکار را نمیکردیم. چون به محض دیدن نامه آقا شدیدأ عصبانی شده خونشان به جوش آمد و نزدیک بود دست دندانشان از دهان مبارک خارج شود که با اهتمام سربازان گمنام آقا امام زمان دوباره دست دندان در جایش مستقر شد! آقا فرمودند : این اراجیف دیگر چیست؟ این مزدوران اجانب دیگر کیستند که برای ما نامه میفرستند؟ مگر ما بارها نگفتیم که حرف حرف ماست؟ آن آقا که به آن دنیا رفت اولأ تقصیر مانبود در ثانی رفت که رفت.فدای یک تار موی مردم غزه ! اینهمه جوان در این زندانها تلف میشوند . این هم به رویش! مگر مجبورش کرده بودند این حرفها را بنویسد؟ ما بارها گفته ایم دادرسی ، تحقیق در مورد علت قتل و دادگاه واین سوسول بازیها در نظام اسلامی ولایت فقیه معنی ندارد. در نظام اسلامی حرف حرف ولی فقیه است که ما باشیم. سایرین هم خفقان! این آقایان وبلاگ نویس هم خیلی جرات دارند به جای نامه نگاری یک تک پا بیایند چهار راه آذربایجان تا حالیشان کنیم طرف شدن با ولی امر مسلمین یعنی چه! در این جا دیگر آقا ما را مرخص کردند چون نوبت تماشای برنامه مورد علاقه شان ( نوری زاده) فرا رسید.! سرپرست دفتر مقام رهبری، اصغر دیزل (حجازی سابق!)

Another political prisoner died suspiciously NCR-Iran.org Following the suspicious death of a political prisoner, Omid Reza Mir-Sayafi, a 28-year-old journalist and blogger, the Iranian Resistance called on ...

سيد علي خامنه اي ديکتاتور ايران يک وبلاگ نويس ديگر را کشت سيد علي خامنه ای امیدرضا میرصیافی، وبلاگ‌نویس و روزنامه‌نگار را در زندان اوین کشت. پيش از اين خامنه اي يعقوب مهرنهاد وبلاگ نويس بلوچ را در يک دادگاه غير علني محاکمه کرد و بعد او را اعدام کرد. سيد علي خامنه اي همچينن به قتل زهرا بني يعقوب در زندان همدان و زهرا کاظمي در زندان اوين و قتل اکبر محمدي و چندين زنداني سياسي ديگر متهم است. او دست اصغر قاتل را از پشت بسته است. هر جا او را ديديد دستگير کنيد و بهدادگاه لاهه تحویل دهيد تا به همراه عمر البشير محاکمه شود.

نامه جمعی از وبلاگ نویسان ایران خطاب به خامنه ای در مورد مرگ امیدرضا میرصیافی - با توجه به اینکه اتهام امید رضا توهین به شما بود و ما موفق نشدیم مطلب توهین آمیزی در وبلاگ ایشان پیدا کنیم لطفا توضیح دهید که کدام مطلب ایشان در مورد شما چنان توهین آمیز بود که حکومت جمهوری اسلامی ، ایشان را مستحق دو سال و نیم زندان می دانسته است 2- چرا دادگاه ایشان به صورت علنی برگزار نشد و چرا مفاد اصل 168 قانون اساسی که بیان می دارد متهم سیاسی باید در دادگاه علنی و با حضور هیات منصفه محاکمه شود در مورد ایشان رعایت نشد .؟ چرا دفاعیات ایشان در دادگاه به اطلاع افکار عمومی رسانده نشد ؟ آیا شما برای متهم سیاسی این حق را قائل نیستید که در برابر افکار عمومی بتواند از اتهامش دفاع کند ؟ به غیر از ایشان تقریبا تمام متهمین سیاسی در سالهای اخبر در دادگاه غیر علنی محاکمه می شوند . آیا حکومت به صورت ناعادلانه این افراد را محاکمه می کند که دوست ندارد افکار عمومی شاهد دفاعیات متهم باشند ؟ 3- آیا شما در جریان اتهام امید رضا میرصیافی و دفاعیات ایشان بودید ؟ اگر بودید آیا با حکم دادگاه موافق بودید ؟ اگر در جریان نبودید لطفا توضیح دهید که مگر در سال چند نفر به اتهام توهین به شما زندانی می شوند که شما از پرونده این افراد بی خبر هستید ؟ آیا این مسائله را نابجا می دانید که ما انتظار داشته باشیم که بالاترین مقام حکومت ، از جریان پرونده افرادی که به اتهام توهین به خود او زندانی می شوند مطلع باشد تا مبادا شخصی بی گناه به دلیل انتقاد از او به زندان نیافتد . ؟ 4- جناب آیت الله خامنه ای در سخنرانی در سال گذشته فرموده بودید انتقاد از رهبر آزاد است حال سوال ما این است ما وبلاگ نویسان باید چگونه از شما انتقاد کنیم که به زندان نیافتیم و عواقب زندان که متوجه چندین زندانی سیاسی در یک ماه اخیر شده است ، متوجه ما نشود ؟

Death of blogger in Tehran prison “shocks” rights groups IranVNC

گزارش پزشکی دکتر حسام فیروزی از مرگ امیدرضا میرصیافی وبلاگ نویس در زندان اوین خبردار شدم که امیدرضا میرصیافی حال خوبی ندارد به سراغ او رفتم و او را به بهداری داخل بند 7 زندان اوین، انتقال دادیم، من در آن بهداری برای‌اش لوله‌ی معده قرار دادم و معده‌ی او را شست‌وشو دادم، برای‌اش رگ گرفتم و اقدامات اولیه را انجام دادم. از پزشک آن‌جا درخواست کردم که داروی آتروپین برای او تجویز کند و داروی لینگر به او دهد ولی پزشک بهداری گفت که سرم یک‌سوم برای او کافی است و من را با توهین از اتاق بیرون کرد اما من هم‌چنان اصرار داشتم که این‌جا نمی‌توانید کاری انجام دهید و باید او را به بیمارستان بیرون مثل بیارستان لقمان، منتقل کنید چون وی به دلیل خوردن تعداد زیادی قرص پروپرانول با افت شدید فشار خون و کاهش تعداد ضربان قلب روبه‌رو شده بود و فشارش زیر 7 بود، اما پزشکان گفتند ما خودمان می‌دانیم باید چه کار انجام دهیم و من را از اتاق بیرون کردند. من باز پشت در بهداری ایستادم و مصرانه خواستم که او را به دلیل افت فشارخون و به دلیل این‌که بدن وی کاملا سرد شده بود، به بیمارستان لقمان منتقل کنند اما پزشکان بهداری زندان به من گفتند این مساله ارتباطی با شما ندارد و ما می‌دانیم چه کاری انجام دهیم. اما با اصرار بیش اندازه‌ی من او را به بهداری پایین زندان اوین منتقل کردند و از آن‌جا به بعد را دیگر من هیچ اطلاعی ندارم به دلیل این‌که به من اجازه‌ی‌هم‌راهی با وی را ندادند. نکته‌یی که مهم است این است که پزشکان زندان در ابتدا حتا سعی در گرفتن رگ و فشار خون امیدرضا را نداشتند و اقدامات اولیه را نیز با اصرار و پافشاری من انجام دادند.. مسئولان زندان و پزشکان این‌جا برای جان زندانیان، کوچک‌ترین اهمیتی قایل نیستند...

Jailed Iranian Blogger Dies; Others Arrested Voice of America after being accused of “propaganda against the Ali Khamenei

نامه جمعی از زندانیان سیاسی به مناسبت فوت امیدرضا میرصیافی ..بازجو در اتاق قدم می‌زند و برگ‌های بازجویی، یکی پس از دیگری پر می‌شوند تا اتهام "اقدام علیه امنیت ملی" احراز شود. بازرپرس و قاضی دادگاه انقلاب با زحمت فراوان متهم را به مجرم تبدیل می‌کنند و یک پرونده‌ی دیگر خاتمه می‌یابد. حالا یک نفر دیگر به ضد انقلاب افزوده‌اند. نکته‌ی جالب آن است که اتفاقا همه‌ی این‌ها محض رضای خدا انجام می‌شود و خداپیشه‌گان و خدای‌گان جمهوری اسلامی که هر از گاهی خط قرمز را جابه‌جا و دایره‌ی خودی‌ها را تنگ‌تر می‌کنند با وسواس مراقب‌اند تا مبادا غیر خودی‌ها به دایره‌ی خودی‌ها نفوذ کنند. با این سناریو مهمانان بازداشت‌گاه 209، ساکن بندهای 7 و 8 و 240 و 241 و 359 زندان اوین می‌شوند و اگر خشم خدا پیشه‌گان برانگیخته شود، به زندان‌های دیگر مانند رجایی‌شهر تبعید می‌شوند. اما آیا بنده‌گی خداوند، که جمهوری اسلامی تنها مروج آن است به این دایره‌ی تنگ و بسته محدود می‌شود؟ برخی زندانیان عقیدتی‌ ـ سیاسی در ایران ترجیح می‌دهند تا سناریو را تکمیل کنند و با برداشتن آخرین گام مستقیما از خدا سوال کنند که آیا آن‌چه خداپیشه‌گان در ایران می‌گویند واقعا همان شریعت سمعه‌ی سهله‌ی خداوندی است؟ این‌گونه است که خودکشی آخرین گام زنده‌گی زندانی سیاسی می‌شود؛ شاید مسئولین جمهوری اسلامی در این‌که از تعداد شهروندان منتقد یک نفر کم شده، خوش‌حال باشند اما مسلما رهبران کشور نمی‌توانند از این‌که یک منتقد از دایره‌ی شهروندان به فضای دشمنان اخراج شده است و مسبب مرگ او شده‌اند، سربلند باشد. دوستان هم‌بندان زنده‌یاد امیدرضا میرصیافی با توجه به این‌که در آستانه‌ی نوروز و حلول سال نو یکی دیگر از خانواده‌های زندانیان سیاسی ـ عقیدتی داغ‌دار شده، پیش‌نهاد می‌کند تا به نشانه‌ی هم‌دردی، نوروز 88 با یاد این عزیز از دست رفته و همه‌ی زندانیان سیاسی ـ عقیدتی ایران برگزار شود. دکتر آرش اعلایی، نادر کریمی‌فر، فرزاد کمانگر، دکتر کامیار اعلایی، علی حیدریان، عباس خرسندی، دکتر حسام فیروزی و گروهی دیگر از زندانیان سیاسی

پدر و مادر میرصیافی کی شاهد مجازات قاتلین فرزندشان خواهند بود ؟ و چه دردناک است شنیدن خبر مرگ یک جوان ایرانی که برای کشورش جنگیده و دولت کشورش پاسخش را در زندان داده است آن هم با کشتنش در ابتدای سالی که برای او سرشار از امید ها و آرزو ها بوده . بی شک آرمان های زیبای او ارزش کشته شدن را داشته اند اما چطور هیچ قانون کشوری از قاتلین این جوان نخواهند پرسید که چرا باید کشته می شد ؟ فقط چون حرفی برای گفتن داشت و دستش به نوشتن می رفت ؟ دیدن صفحه ی پروفایلش جان هر ایرانی را به درد خواهد آورد ... یک جوان متولد سال 1359 که به دنبال دفاع از حقوق بشر دست به فعالیت های مطبوعاتی زده و این راهی بوده که برگزیده برای امرار معاش پس هرگز به دنبال غارت و تاراج مردم نبوده وگرنه عمامه به سر می شد و غلام حلقه به گوش دم کلفتان کشوری و تن میداد به هر کثافت کاری آقایان . می توانست با چشم و گوش بسته زندگی کند و جز اطرافش هیچ نبیند اما فقط برای اینکه بیشتر از سهمش دید و شنید و نوشت تا بقیه را نیز آگاه کند کشته شد و این منصفانه نیست که در مقابل این مرگ و مرگ های اینچنینی سکوت کنیم . چه جوانانی که مثل آقای میر صیافی به زندان رفتند و هرگز خارج نشدند و چه خانواده هایی که پس از شنیدن اخبار ناگهانی مرگ فرزندانشان چنان متعجب شدند که بدون ریختن اشکی به انتظار نشستند تا قاتلین فرزندانشان را مجازات شده ببینند . چاره ای هم جز این ندارند ... شکایت کنند ؟! از چه کسی ؟ به چه کسی ؟ شکایاتشان خوانده خواهد شد ؟ کسی به شیون این مادر ها گوش خواهد داد ؟ نه هیچ پاسخی جز توهین نصیبشان نمی شود . هزاران جرم ناکرده را به خودشان و فرزند از دست رفته شان نسبت می دهند و نمک به زخمشان می پاشند . به راستی چه زمانی باید شاهد مجازات مقصرین مرگ فرزندشان باشند ؟.. هر سال سر سفره ی هفت سین پسری داشتند آزاد اندیش و باعث افتخار و امروز از داشتن این فرزند عزیز محرومند گرچه همچنان به او افتخار خواهند کرد .

Iranian blogger reportedly dies in prison MarketWatch after being locked up in prison for insulting the country's supreme leader Ali Khamenei

به یاد از امیدرضا میرصیافی/ نامه هم بند امیدرضا از زندان اوین وقتی فقط یک ماه با او زندگی کردم . زمان کوتاهی بود . اما حکایتی تلخ و طولانی از غمی جانکاه با خود داشت . واقعیتی که می تواند سرگذشت اسفناک مردمان ایرانی در این سرزمین باشد . سرزمینی زخم خورده که درد و غم مشترک تمامی جوانان خود را بر شانه های کهن خود به دوش می کشد و آنان را به سوی طلوع آرزوها، آنجا که امیدمیرصیافی نگاهش را به آن دوخته بود رهنمون می سازد . آرزوهای امید در زندان سرنوشتش به بند کشیده شد تا امید نسلش و نسلهای جوان آینده بارور گردند و حیات و زندگی، دگرباره بر بستر امنیت و صلح و آرامش به جریان در آید . مرگ امیدرضا غم انگیز است. اما واقعیت دارد. حادثه ای است که از بی عدالتی ها سرچشمه گرفته است. بی عدالتی که ریشه در قانون شکنی و خشونت بی حد و مرز دارد . امید جوانی بود که ذوق و عشقش را با هنر و موسیقی درآمیخته بود تا با عشق سرود موسیقی بخواند . عشقی که دینش بود . دین شیعی و عشقی که او را به مقابله با ظلم زمانه کشاند . آن گونه که مدعیان ، دیگر نتوانند در حصار و پرده حجاب آن،خود را از آسیب بی عدالتی هایی که مرتکب می شوند محفوظ دارند. امید همواره درحال نیایش بود . شاید برای کسانی که دل درگرو عشق ندارند ارتباط موسیقی با خدا گناهی عظیم و نابخشودنی باشد . اما او از موسیقی و خدا می گفت . او می گفت موسیقی و صوت خوش، هنر زیبای آفریدگار است. از زمزمه باد تا صدای بارانش، از همهمه پر آواز طبیعت تا صوت خوش کلام قرآنش، از موسیقی بی کلام تا نوای ساز و نی که ترجمان عواطف انسانی است. اینها همه هنر است. هنری که بخش مهمی از فلسفه هستی را در سرزمین مقدسمان شکل داده است. پس از بیست و پنج روز وقتی در آخرین دوشنبه سال ۷۸ امیدرضا از اولین و آخرین ملاقات حضوری با خانواده اش برگشت بسیار شادمان بود. از دیدار اعضای خانواده اش گفت . تسبیح رنگارنگی بر گردنش بود که هدیه خواهرش به او بود و حاضر نبود آن را با هیچ چیز عوض کند.به رسم سنت و اعتقاد مذهبی برای حفاظت وی از بلایا و مصیبتهای زمانه، خانواده اش دعا نوشته ای برایش آورده بودند . اینها هدایای گرانبها و عیدی خانواده اش به او بودند.از نظر من اینها سنت و باور مذهبی است. اما امیدرضا با پذیرش تمام این سنتها و باور ها بود که در جستجوی آزادی برای هم نسلهای خود بود. او حضور دین در عرصه سیاست را موجب خسران دین و جایگاه ...

استيضاح خامنه اي توسط جمعي از وبلاگ نويسان ايراني - با توجه به اینکه اتهام امید رضا توهین به شما بود و ما موفق نشدیم مطلب توهین آمیزی در وبلاگ ایشان پیدا کنیم لطفا توضیح دهید که کدام مطلب ایشان در مورد شما چنان توهین آمیز بود که حکومت جمهوری اسلامی ، ایشان را مستحق دو سال و نیم زندان می دانسته است

طوماری به هبر رژیم اسلامی؛ «آیا در جریان پرونده میرصیافی بودید؟» «آیا شما در جریان اتهام امیدرضا میرصیافی و دفاعیات ایشان بودید؟ اگر بودید آیا با حکم دادگاه موافق بودید؟ اگر در جریان نبودید لطفا توضیح دهید که مگر در سال چند نفر به اتهام توهین به شما زندانی می‌شوند که شما از پرونده این افراد بی‌خبر هستید؟ آیا این مسئله را نابه‌جا می‌دانید که ما انتظار داشته باشیم که بالاترین مقام حکومت، از جریان پرونده افرادی که به اتهام توهین به خود او زندانی می‌شوند مطلع باشد تا مبادا شخصی بی گناه به دلیل انتقاد از او به زندان نیفتد؟» این بخشی از نامه سرگشاده بیش از ۱۳۰ وبلاگ نویس ایرانی به رهبر جمهوری اسلامی ‌ایران است درباره پرونده امیدرضا میرصیافی که روز چهارشنبه بیست و هشتم اسفند در زندان اوین درگذشت. او صاحب وبلاگ «روزنگار» بود و در آبان سال گذشته، از جمله به اتهام توهین به رهبر جمهوری اسلامی ‌ایران، محکوم به دو سال و نیم حبس شده بود. در حالیکه نهادهای مدافع حقوق بشر خواستار روشن شدن دلایل و نحوه مرگ او شده‌اند، گزارشگران بدون مرز اعلام کرده است که مستنداتی در دست دارد که نشان از احتمال قتل او دارد. امضاء‌کنندگان این طومار اینترنتی در ادامه نوشته‌اند: «جناب آیت‌الله خامنه‌ای! در سخنرانی در سال گذشته فرموده بودید انتقاد از رهبر آزاد است حال سوال ما این است ما وبلاگ‌نویسان باید چگونه از شما انتقاد کنیم که به زندان نیفتیم و عواقب زندان که متوجه چندین زندانی سیاسی در یک ماه اخیر شده است، متوجه ما نشود؟» یکی از امضاءکنندگان این طومار، عباس معروفی سردبیر مجله ادبی توقیف شده «گردون» و وبلاگ‌نویس ساکن برلین است که در مورد این طومار اینترنتی با رادیو فردا گفت‌وگو کرده است:....

پاسخ آیت‏الله به جمعی از وبلاگنویسان جمعی از وبلاگنویسان (از جمله خود بنده) اخیراً نامه‏ای به حضرت رهبر نوشته‏اند و راجع به مرگ مشکوک امید رضا میرصیافی از او سئوالاتی کرده‏اند. حدس می‏زنم اگر آیت‏الله پاسخی بدهد چنین خواهد بود: جمعی از وبلاگنویسان بزرگوار، السلام علیکم متشکرم که مرا از ظلمی که در مملکت اسلامی رفته با خبر کرده‏اید. همین امروز که سیزده بدر هست آقایان علی فلاحیان، پورمحمدی، یونسی، محسنی اژه‏ای، دری نجف‏آبادی، سعید مرتضوی مأموریت دارند تا با جناب آیت‏الله شاهرودی مسئله را بررسی و حقیقت را به اطلاع آن بزرگواران علی‏الخصوص بلوچ عزیز برسانند. انشاء‏الله که در آینده ظلم دیگری نباشد که باعث بشود به نامه نگاری شما بزرگواران اما چنانچه خدای ناکرده اتفاق افتاد پلیز دوباره برای من بنویسید. تنک یو. الاحقرالوبلاگنویسان. علی خامنه ‏ای

به یاد از امیدرضا میر صیافی /نامه عباس خرسندی از زندان اوین وقتی فقط یک ماه با او زندگی کردم . زمان کوتاهی بود . اما حکایتی تلخ و طولانی از غمی جانکاه با خود داشت . واقعیتی که می تواند سرگذشت اسفناک مردمان ایرانی در این سرزمین باشد . سرزمینی زخم خورده که درد و غم مشترک تمامی جوانان خود را بر شانه های کهن خود به دوش می کشد و آنان را به سوی طلوع آرزوها، آنجا که امیدمیرصیافی نگاهش را به آن دوخته بود رهنمون می سازد . آرزوهای امید در زندان سرنوشتش به بند کشیده شد تا امید نسلش و نسلهای جوان آینده بارور گردند و حیات و زندگی، دگرباره بر بستر امنیت و صلح و آرامش به جریان در آید . مرگ امیدرضا غم انگیز است. اما واقعیت دارد. حادثه ای است که از بی عدالتی ها سرچشمه گرفته است. بی عدالتی که ریشه در قانون شکنی و خشونت بی حد و مرز دارد . امید جوانی بود که ذوق و عشقش را با هنر و موسیقی درآمیخته بود تا با عشق سرود موسیقی بخواند . عشقی که دینش بود . دین شیعی و عشقی که او را به مقابله با ظلم زمانه کشاند . آن گونه که مدعیان ، دیگر نتوانند در حصار و پرده حجاب آن،خود را از آسیب بی عدالتی هایی که مرتکب می شوند محفوظ دارند . امید همواره درحال نیایش بود . شاید برای کسانی که دل درگرو عشق ندارند ارتباط موسیقی با خدا گناهی عظیم و نابخشودنی باشد . اما او از موسیقی و خدا می گفت . او می گفت موسیقی و صوت خوش، هنر زیبای آفریدگار است. از زمزمه باد تا صدای بارانش، از همهمه پر آواز طبیعت تا صوت خوش کلام قرآنش، از موسیقی بی کلام تا نوای ساز و نی که ترجمان عواطف انسانی است. اینها همه هنر است. هنری که بخش مهمی از فلسفه هستی را در سرزمین مقدسمان شکل داده است . پس از بیست و پنج روز وقتی در آخرین دوشنبه سال 78 امیدرضا از اولین و آخرین ملاقات حضوری با خانواده اش برگشت بسیار شادمان بود. از دیدار اعضای خانواده اش گفت . تسبیح رنگارنگی بر گردنش بود که هدیه خواهرش به او بود و حاضر نبود آن را با هیچ چیز عوض کند.به رسم سنت و اعتقاد مذهبی برای حفاظت وی از بلایا و مصیبتهای زمانه، خانواده اش دعا نوشته ای برایش آورده بودند . اینها هدایای گرانبها و عیدی خانواده اش به او بودند.از نظر من اینها سنت و باور مذهبی است. اما امیدرضا با پذیرش تمام این سنتها و باور ها بود که در جستجوی آزادی برای هم نسلهای خود بود. او حضور دین در عرصه سیاست را موجب خسران دین و جایگاه آن را هم برای...

قرار بود که... امیدرضا میرصیافی آخرین باری که تماس گرفت دو شب پیش بود. صدای‌اش شادی داشت. تعجب کرده بودم. به صدای غم‌آلود و در کلامی بهتر "افسرده‌اش" عادت داشتم. عادت داشتم به بغض‌های‌اش و به عدم تحمل‌اش. عادت داشتم که همیشه بگوید؛ "بابا مدیار، یک چیزی می‌گی، نمی‌تونم کنار بیام با قضیه". هر چه می‌گفتم اثر نمی کرد. هی لعنت می‌کردم خودم را که چرا نمی‌توانم چهار کلمه حرف به جمله‌یی بسازم و امیدوارش کنم. نمی‌شد، نمی‌دانم من نمی‌توانستم یا وضع روحی‌اش به بیش از چهار کلمه حرف نیاز داشت. به درمان، به مرخصی، به آزادی... صدای‌اش شاد بود؛ گفت مدیار چهارشنبه یا پنج شنبه خبرهای خوبی می‌شنوی. تازه فهمیدم که چرا صدای‌اش شاداب است. به این لحن صدا عادت نداشتم. پرسیدم چه خبر؟ گفت که: احتمال زیاد داره که مرخصی بتونم بگیرم. خوش‌حال شدم. خیلی. شک داشتم که بتواند در زندان دوام بیاورد. در دل‌ام گفتم بگذار بیایید مرخصی. برنگشته زندان درست‌اش می‌کنیم. دیگر اشتباه قبل از زندان رفتن دوباره‌ش را تکرار نمی‌کنم... قرار بود نیم ساعت بعد دوباره تماس بگیرد تا شماره‌ي عبدالفتاح سلطانی را از من بگیرد. زنگ نزد... نمی‌دانم چه شد... قرار بود امروز یا فردا خبر‌های خوبی بشنوم. خودش گفته بود. منتظر خبر خوب بودم نه خبر این‌که در بهداری زندان اوین است. قرار بود خبر خوب بشنوم نه این‌که حال‌اش آن‌قدر بد است که باید به بیرون از زندان منتقل شود و پزشکان نمی‌گذارند. قرار بود امروز یا فردا خبر خوب بشنوم نه این‌که امیدرضا در بهداری مانده است. قرار بود که حال‌اش خوب باشد و امروز یا فردا خبر خوش بشنوم.... قرار بود خبر خوش بشنوم نه این‌که پای تلفن بشنوم که یکی می‌گوید: مدیار حال امیدرضا خوب نیست. بپرسم که یعنی چی؟ لحن صدا همه چیز را گفته. جرات‌اش را ندارد مستقیم به گوید و من نمی خواهم باور کنم. در همان جمله همه چیز گفته شد، اما من نمی‌خواهم باور کنم که خبر خوشی نخواهم شنید. من نمی‌خواهم خبر مرگ بشنوم. من نمی‌خواهم بشنوم که تیم پزشکی زندان اوین نگذاشته که او از زندان به بیرون منتقل شود. نمی‌خواهم بشنوم وقتی کسی در این حالت است دکترهای اوین تنها سرم تجویز می‌کنند... قرار نبود که باور کنم کسی که به خاطر توهین به رهبری به زندان رفته است، در زندان کشته می‌شود

خبر کوتاه بود! امیدرضا میرصیافی در زندان جان باخت تلفن از زندان بود، شماره دکتر دادخواه را به عمویم که او هم در زندان است دادم و مجبور شدم دوباره خودم را به دفتر آقای دادخواه برسانم، همه چیز آنقدر سریع اتفاق افتاد که هنوز هم برایم باورش سخت است. امیدرضا میرصیافی جان باخت! با تلفن که حرف می زدم فکر کردم همچنان مسئله خودکشی اوست و خطر رفع شده است و وی هم اکنون از حال مساعدی برخوداراست، حتما شماره آقای دادخواه را می خواهند که اقدامات بعدی جهت خروج وی از زندان را انجام دهند. چهار شنبه بعد از دادگاهمان امیدرضا با آقای دادخواه تماس گرفت و گفت، گفته اند وثیقه بیاورم که آزادم کنند! در ماشین بعد از آن همه شادی از خوب بودن دادگاهمان خوش حال تر شدیم. اما امروز آنقدر خبر غیر منتظره بود که هنوز فکر کردن به آن روح و جانم را می آزارد.

رفــتم که رفتــم٬.... نگاهی به آرشیو وبلاگ«زنده یاد امیدرضا میرصیافی» به مناسبت در گذشت علی تجویدی از برت دامن كشان رفتم اي نامهربان... از من آزرده دل كي دگر بيني نشان* رفتم كه رفتم ٬ رفتم که رفتم٬ از من ديوانه بگذر ٬ بگذر اي جانانه بگذر... هر چه بودي هر چه بودم بی نشان رفتم كه رفتم* شمع بزم ديگران شو جام دست اين و آن شو ... هر چه بودي هر چه بودم بی نشان رفتم كه رفتم* بعد از اين،بعد از این كن فراموشم كه رفتم... ديگر از،دست تو، مي نمي نوشتم كه رفتم * بادل زود آشنا٬ گشتم از دامت رها٬ بي وفا ٬بي وفا ٬رفتم كه رفتم... من نگويم كه به درد دل من گوش كنيد* بهتر آن است كه اين قصه فراموش كنيد ... عاشقان را بگذاريد بنالند همه * مصلحت نيست كه اين زمزمه خاموش كنيد ... بعد از اين،بعد از این ٬ كن فراموشم كه رفتم*** ديگر از،دست تو، مي نمي نوشتم كه رفتم ... بادل زود آشنا٬ گشتم از دامت رها٬ بي وفا٬ بي وفا٬ رفتم كه رفتم...

گفت‌وگو با امیدرضا میرصیافی ، یک ماه پیش از به‌قتل رسیدن او گفت‌وگو با امیدرضا میرصیافی در تاریخ 1387.11.16 درباره‌ی آخرین وضعیت پرونده‌‌ی قضایی او.

Death of a Blogger The Weekly Standard

امید رضا میرصیافی نویسنده وبلاگ روزنگار به دوسال و نیم زندان محکوم شد امید رضا میرصیافی نویسنده وبلاگ روزنگار به علت توهین به مسئولان و تبلیغ بر علیه نظام به دو سال و نیم زندان محکوم شد ، وی پرونده ای مفتوح در باب توهین به مقدسات نیز دارد. شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب اسلامی تهران به ریاست قاضی صلواتی ، بنابر مواد ۵۰۰ و ۵۱۴ قانون مجازات اسلامی امید رضا میرصیافی را به علت تبلیغ علیه نظام به ۶ ماه حبس تعزیری و به علت توهین به آیت اله خمینی، بنیانگذار جمهوری اسلامی و رهبر نظام، آیت اله خامنه ای به دو سال حبس تعزیری و در مجموع به دو سال و نیم حبس تعزیری با احتساب ایام بازداشت محکوم کرد . بر اساس همین حکم شعبه پانزده دادگاه انقلاب اسلامی تهران رسیدگی به دیگر اتهام موجود در پرونده یعنی توهین به پیامبر اسلام و مقدسات اسلامی را در صلاحیت خود ندانسته و آنرا به دادگاه کیفری تهران واگذار کرده است. دادگاه رسیدگی به اتهامات این وبلاگ نویس در تاریخ ۱۲ آبان ماه تشکیل شده بود. آقای امید رضا میرصیافی در تاریخ سوم اردیبهشت ماه امسال از سوی معاونت امنیت دادسرای انقلاب تهران به اتهام اقدام علیه امنیت ملی از طریق وبلاگ نویسی، توهین به رهبران نظام و توهین به مقدسات اسلامی در منزل خود دستگیر و به بند ۲۰۹ اوین منتقل و پس از گذشت ۴۱ روز با قرار وثیقه ۱۰۰ میلیون تومانی با قید وثیقه از زندان آزاد گردیده بود.

Iran blogger jailed for Khamenei insult dies: lawyer AFP

دل‌ام از همه‌ی شما خون است (امیدرضا میرصیافی) .. از همه‌ی آن پزشکان که به بیرون از زندان منتقل‌اش نکردند متنفرم. از همه‌ی آن‌ها کینه دارم. از قاضی صلواتی شعبه‌ی 15 دادگاه انقلاب بی‌زارم. از همه‌ی آنانی که به خاطر آن‌ها امیدرضا به زندان رفته بود متنفرم. اما از همه‌ی خوش‌غیرت‌های وبلاگ‌نویس هم شاکی‌ام... این آیینه‌ی تمام نمای جامعه‌ی ما است؛ بی‌غیرتی... حالا فلانی می‌فهمد که مرز شرافت کجا است و باشرف کیست و پلید چه کسی است..... حال‌ام خوب نیست، این سیل اشک نمی‌گذارد بنویسم. چند روز صبر تا این عید سیه جامه را از سربگذارنم و مشغول نوشتن از کوتاهی کسانی باشم که مرگ امیدرضا نقش داشتند؛ پزشکان زندان، اجرای احکام زندان، قاضی حداد، و این که یادمان باشد امیدرضا به خاطر توهین به خامنه‌یی در زندان کشته شد.

Iran blogger dies in Evin prison BBC News

یک وبلاگ نویس به دو سال و نیم زندان محکوم شد امیدرضا میرصیافی نویسنده وبلاگ فرهنگی روزنگار به علت آنچه که تبلیغ علیه نظام و توهین به رهبران نظام خوانده شده به دو سال و نیم حبس محکوم شد. و..

Media watchdog says Iranian blogger died in jail San Diego Union Tribune

رادیو زمانه : امید میرصیافی وبلاگ‌نویس در زندان جان باخت مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران مرگ امیدرضا میرصیافی وبلاگ‌نویس ۲۸ ساله در زندان اوین را خبر می‌دهد..... آقای دادخواه در حالی که می‌گریست، افزود که خبر درگذشت موکلش را دکتر حسام فیروزی از زندان اوین به وی اطلاع داده است.

Omid Mir Sayafi: Iranian blogger Dies in Prison after being jailed for insulting Iranian Supreme Leader Ali Khamenei ...

وضعیت بحرانی امیدرضا میرصیافی وبلاگ‌نویس در زندان وی پروندهی مفتوح دیگری در دادگاه عمومی استان تهران مبنی بر توهین به مقدسات را دارد که تاریخ برگزاری آن اردیبهشت ماه سال آینده است. وی شرایط درخواست مرخصی را داراست اما مسئولین زندان و دادگاه هنوز با درخواست مرخصی وی موافقت نکرده‌اند که همین امر باعث بدتر شدن شرایط روحی و روانی وی شده است. با توجه به افسرده‌گی وی و عدم تحمل زندان میرصیافی نیاز مبرم به دریافت مرخصی استعلاجی و خروج از زندان را دارد. زندانی بودن وی با توجه به شرایط روحی و روانی این وبلاگ‌نویس سلامت جسمی او را به شدت تهدید می‌کند.

Iranian blogger dies in mysterious circumstances in jail Telegraph.co.uk who was jailed for insulting Ayatollah Ali Khamenei has died in mysterious circumstances..

در مرگ امیدرضا میرصیافی؛نوروز و گرگ های آقا ....آه گرگ های آقا / گرگ ها - آهای آقا! -این ها و آن ها اعتراف- و ما اعتراف می کنیم شما زودتر از شیطان و بهتر از عزرائیل - از رویای کودکان ، کابوس - و از شهرها گورستان می سازید.

ای اشک هرچه ریزمت از دیده زیر پای - بینم که باز برسرمژگان نشسته ای - درسوگ مرگ یک وبلاگ نویس مبارز دیگر خبرکوتاه بود - او را کشتند به همین سادگی - ....

جمهوری اسلامی ... دو تاش با هم نمی شه ، می گی نه نگاه کن !

امید رضا میرصیافی روزنامه نگار و وبلاگ نویس در زندان جان باخت امیدرضا میرصیافی، .. جان خود را در زندان اوین از دست داد تا پرونده مرگهای مشکوک زندانیان تا آخرین روزهای سال 1387 نیز ادامه یابد.

مرگ امید میدانم که جرم او تنها به حوزه ی اندیشه مربوط می شد و بس،.. اما امروز چه راحت از مرگش سخن می گویند.

یک بام و دو هواودو اکبر! وشباهت میرصیافی بااکبرمحمدی وتبعیض بی بی سی بین زندانیهای طرفدارومخالف حکومت اسلامی اکبر گنجی، زندانی بود.اکبر محمدی هم، زندانی بود.اکبرگنجی از دل این حکومت برخواسته مدافع وهمراه باند دوم خرداد بود، منوچهر محمدی، کلیت رژیم را رد می کرد، اکبر گنجی به هنگام مرخصی به دیدار آیت الله منتظری می شتافت تا زمینه حکو متی اسلامی را بدون خامنه ای فراهم کند، سایت های دوم خردادی اینجا فقط برای گنجی و اعتصاب غذایش از جان مایه می گذاشتند، نوری زاده مردم را دعوت می کرد هر کس با دسته گلی در بیمارستان به دیدار اکبر بشتابند خانم شیرین عبادی از در مخفی بیمارستان خودش را به بستر گنجی می رسانید- اما این خانم اصلا نام محمدی هارا بیاد داشت؟ اصلا بیادش مانده بودعلاوه برزندانیان گواتمالا در جمهوری اسلامی هم زندانیان زیر شکنجه جان می بازند ویا رژیم آنان را می کشد ومرگ آنان را به اتفاقی پزشگی پیوند می دهد همان زمان که گنجی در اعتصاب غذا بود،همین موقعیت را محمدی هم داشت. اما نه آقای سروش نگران وضعیتش بود نه مسعود بهنود از قلم مخملینش برای دفاع از وی مایه گذاشت، جمع شارلاتان های دوم خردادی گردش حلقه زده بودند، شمس الواعظین،جلایی پور، عیسی سحر خیز،مشاوران خاتمی- فاطمه حقیقت جو ،معماران سازمان مخوف واواک ( سعید حجاریان ..)وسپاه پاسداران ( محسن سازگارا..) اصلا چه کسی به خانه حقیر محمدی ها سر میزد هنگام اعتصاب گنجی ...

باغ نومیدان، چشم در راه بهاری نیست خبر مرگ امید رضا میرصادقی، شب عید.. عمق فاجعه‌ در زندان اوین.. او در این روزگار سیاه به جرم اندیشیدن و نوشتن محاکمه و زندانی شد. دو سال و نیم به اتهام توهین مقدسات. نمی‌دانم این مقدسات چه هستند و چه کسی تعریف می‌کند مقدس چیست؟ برای من بزرگ‌ترین مقدس جان آدمیان است که به جرم توهین به مقدسات موهون پریشان می‌شود. اما سکوت ما چه؟ وقتی که آنان به زندان محکوم شدند، آیا سکوت ما را شریک این جرم نمی‌کند؟

تاسف عمیق گزارشگران بدون مرز از مرگ وبلاگ نویس جوان امیدرضا میر صیافی در زندان ما مقامات رسمي جمهوری اسلامي ايران را به دليل اول دستگيری خودسرانه اين وبلاگ نویس و سپس عدم کمک رساني پزشکي مناسب، مسئول مرگ امید رضا میرصیافی مي دانيم. مرگ غم انگيز امید رضا میرصیافی نشان مي دهد که رژيم ايران يکي از بدترين حکومت های جهان برای روزنامه نگاران و وب نگاران است. ما خواهان تشکیل کمیسیون مستقلی برای روشن کردن علل و چگونگی مرگ این وبلاگ نویس جوان هستیم ."

سوگنامه اميدرضا ميرصيافي براي اكبر محمدي توضيح: وبلاگ اميدرضا ميرصيافي ديگر در دسترس نيست. اين متن، كپي مطلب ايشان است(به دليل فيلتر بودن، متن كامل در نظرات) دوست عزیزی که اکنون در حال خواندن این مطلب هستی ! حتی لحضه ای این فکر از ذهنت عبور نکند که اتفاقی رخ نداده است…..این فکر را بکن که او هم مثل برادرت بود و حالا دیگر برادری نداری . او هم مثل تو هزار امید و آرزو داشت ولی همه آنها را با خود به چاله ای تنگ و تاریک برد….باور کن او هم انسان بود ! باور کن او هم حق و حقوقی داشت ! باور کن او هم خیال زندگی داشت ! باور کن او هم آرزوی دوباره با تو بودن را داشت ! باور کن او هم مثل تو آروزها و امیدهایی در سر داشت….مادرم ! پدرم ! باور کن اکبر هم پسر شما بودند…. . اکبر جان ! باشد که در این سفر دور و دراز که آغاز کردی فارغ از این دنیای ننگین و نامرد آسوده باشی…باشد که در این ره غل و زنجیری بر تو نبندند و آسوده قدم برداری…. . اکبر جان ! باور کن چیز زیادی از دست ندادی…..مگر در این دنیای پر از ظلم انسانی را هم پیدا کردی که آه مظلومانه تو را بشنود ؟ اکبر جان ! معذرت که غیر از نامه نگاری و شعار دادن و کمی هم گریه برای تو کاری نکردیم….می دانم آنقدر آزاده و بزرگوار هستی که کوتاهی ما را ببخشی ..

خاک بر سرمان برادرهایمان را می کشند و ما مرده پرستی را ادامه میدهیم ! امید رضا هم کشته شد ! لعنت بر این جانیان و جلادان. لعنت بر تمام اونهای که سکوت کرده اند و سهم کمتری از این رژیم فاسد در این جنایت ها ندارند..، بخاطر سکوت ماها ، بخاطر ترس ماها و امثال ماها یکی دیگر از دوستانمان ، برادرهایمان را کشتند ، صدایمان در نیامد که بگویم آزادش کنید.. برادرهایمان را شکار می کنند و ما هم نگاه می کنیم ، برادرها و خواهر هایمان را می کشند ...، از این سکوت خفت بار دست بکشید و برای زندانیان و عزیزانی که هنوز زنده اند فریاد بزنید بگویید ما انها را زنده می خواهیم ! بگویید نکشید!

جناب شاهرودی! مرده شور این عید را ببرد ..حالا که به همین سادگی امیدرضا میرصیافی در زندان مرد و جنازه لاغر و بی‌جان‌اش مانده روی دست مادرش، تازه دستم آمد که چه بی‌غیرت‌ام . راست می‌گویی برادر، امشب به اندازه یک قرن بغض دارم و حال من هم خراب است از حال خراب خانواده‌ای که شب عیدی ، به جای سبزه و سنبل باید برود جنازه از اوین تحویل بگیرد.

صفحه شخصي نازنين پرپر شده امیدرضا میرصیافی در Cloob درباره من: شلوغ و پر هیجان . گاهی اوقات هم بی حوصله و ساکت هستم . بستگی به شرایط و موقعیت دارد. | وضعیت: مرد29 ساله مجرد | تولد: 10/مرداد/1359 | سن کلوبی : 2 سال و 2 ماه و 28 روز | سال فارغ التحصيلي: 1378 | عنوان شغلي: روزنامه نگار | در مورد کار من: بصورت آزاد برای تعدادی از رسانه های داخلی و خارجی کار می کنم. | علايق کاري: مطبوعاتی ، فرهنگی و حقوق بشری

شب اعدام رفيقان گل و نور و صدا(خاک خسته با صدای داریوش به یاد امید رضا میر صیافی) نعره كن اي سرزمين جان سپردن / نعره كن / نعره كن اي خاك خسته ، خاك گلگون / نعره كن / شب هق هق/ شب پرپر زدن چلچله هاست / از غزل گريه پرم/ خانه ي هم غصه كجاست؟/ اين همه جوخه ، اين همه دار/ اين همه مرگ/ اين همه عاشق خفته در خون / اين همه زندان ، اين همه درد / اين همه اشك / نعره هايت كو خاك گلگون ؟/ خاك گل مردگي و قحطي و آفت زدگي/ وطن تعزيه در مرگ و مصيبت زدگي / شب ياران ، شب زندان / شب ويراني ما/ شب اعدام رفيقان گل و نور و صداست

به اوین اشک‌‌ ریزانی است//مدیار سمیع نژاد شنیدم که به اوین اشک‌ریزانی است برای امیدرضا. شنیدم وقتی که از بلندگوهای زندان موسیقی شاد پخش می‌کردند، امشب اشک‌ریزانی بود. شنیدم که فرزاد کمانگر نمی‌تواند یک جا بماند و هی روی تخت دراز می‌‌کشد و بلند می‌شود، می‌رود نماز‌خانه. شنیدم آن‌جا هم نمی‌تواند بماند و هی می‌رود راه می‌رود و یک‌جا بند نمی‌شود. شنیدم که تنها و تنها اشک می‌ریزد. شنیدم یک لحظه آرام ندارد... شنیدم وقتی زندانیان سیاسی در اوین اشک می‌ریختند صدای موسیقی شاد از بلندگوها پخش می‌شده است...

دوباره یک اهل قلم را در اوین کشتند ... امیدرضا میر صیافی در اوین کشته شد باز دوباره یک قتل . دوباره یک اهل قلم را در اوین کشتند . دوباره یکی از فرزندان تبار قلم را در اوین به قتل رساندند تا ثابت کنند که نظام ولایی با اندیشه و قلم مخالف است . با فکر مخالف است و می خواهد شبانی باشد بر رمه هایی که گوسفند وار جز به فرمان شبانشان کاری نمی کنند ... انسانی تنها به جرم نفس کشیدن به قتل می رسد ... آقایان حاکم به کدامین حق تنها به دلیل نقد رهبران نظام او را به دو سال و نیم زندان محکوم کرده اند ؟.. مگر یکی از اساسی ترین مشکلات دیکتاتورهای تاریخ این نبوده و نیست که خود را فرا انتقاد می دانند و انتقاد از خود را توهین تلقی می کنند ؟ مگر یکی از اصلی ترین خصوصیات دیکتاتورهای تاریخ انتقاد ناپذیر بودن نیست ؟.. امید رضا نیز مانند من یک وبلاگ نویس بود . او نیز مانند من متهم به تبلیغ علیه نظام بود . آقایان هیات حاکمه ! من را نیز بکشید . چرا که اگر من و امثال من زنده بمانیم تیشه ای خواهیم بود بر ریشه نظام ظلمتان که جر قتل مخالف چیزی نمی فهمد و نمی داند . ..شمایان که جز خیانت به این دیانت کار دیگری ندارید..

یک نفر دیشب مرد (کمانگیر) بیایید کل تشکیلات ِ نظام حکومتی ِ ایران را بریزیم در یک جعبه. تمام افراد و گروه هایی که به هر دلیل و با هر انگیزه ای با آن مخالفت می کنند را هم بریزیم در همان جعبه. این جعبه آخرین “دستاورد”ش یک جسد است که رویش نوشته “امیدرضا میرصیافی”. حالا بیا از خودمان این را بپرسیم: “هدف چیست؟” ..

امیدرضا میرصیافی ، وبلاگ نویس به قتل رسیده در اوین ؛ در " ویکی پدیا " امیدرضا صیافی فعال فرهنگی و وبلاگ‌نویس ایرانی است که توسط دادگاه انقلاب ایران به اتهام توهین به روح‌الله خمینی و علی خامنه‌ای به دو سال حبس محکوم گردید... به اتهام توهین به رهبر قبلی و فعلی جمهوری اسلامی به دو سال حبس محکوم گردید.

امیدرضا میرصیافی ، وبلاگ نویس به دوسال و نیم زندان محکوم شد امیدرضا میرصیافی نویسنده وبلاگ روزنگار به علت توهین به مسئولان و تبلیغ بر علیه نظام به دو سال و نیم زندان محکوم شد ، وی پرونده ای مفتوح در باب توهین به مقدسات نیز دارد. شعبه 15 دادگاه انقلاب اسلامی تهران به ریاست قاضی صلواتی ، بنابر مواد 500 و 514 قانون مجازات اسلامی امید رضا میرصیافی را به علت تبلیغ علیه نظام به 6 ماه حبس تعزیری و به علت توهین به آیت اله خمینی، بنیانگذار جمهوری اسلامی و رهبر نظام، آیت اله خامنه ای به دو سال حبس تعزیری و در مجموع به دو سال و نیم حبس تعزیری با احتساب ایام بازداشت محکوم کرد . بر اساس همین حکم شعبه پانزده دادگاه انقلاب اسلامی تهران رسیدگی به دیگر اتهام موجود در پرونده یعنی توهین به پیامبر اسلام و مقدسات اسلامی را در صلاحیت خود ندانسته و آنرا به دادگاه کیفری تهران واگذار کرده است.

معصومه میرصیافی، خواهر امیدرضا، سناریوی خودکشی وی را مردود میداندگفت و گوی علیرضا کرمانی در رادیو فردا با معصومه میر صیافی: امیدرضا سابقه استعمال قرصهای اعصاب را نداشته، سؤال این است که این مقدار قرص از کجا و به چه طریقی در دسترس وی قرار گرفته؟!

گزارش پزشکی دکتر فیروزی از اوین: «چگونه میرصیافی جان باخت؟» دکتر حسام فیروزی که خود نیز در این هفته برای اجرای حکمش راهی اوین شده، در گزاش پزشکی از وضعیت بیماری میرصیافی آورده است: « در حدود ساعت 12 ظهر خبردار شدم که امیدرضا میرصیافی حال خوبی ندارد به سراغ او رفتم و او را به بهداری داخل بند 7 زندان اوین، انتقال دادیم، من در آن بهداری برای‌اش لوله‌ی معده قرار دادم و معده‌ی او را شست‌وشو دادم، برای‌اش رگ گرفتم و اقدامات اولیه را انجام دادم. از پزشک آن‌جا درخواست کردم که داروی آتروپین برای او تجویز کند و داروی لینگر به او دهد ولی پزشک بهداری گفت که سرم یک‌سوم برای او کافی است و من را با توهین از اتاق بیرون کرد اما من هم‌چنان اصرار داشتم که این‌جا نمی‌توانید کاری انجام دهید و باید او را به بیمارستان بیرون مثل بیارستان لقمان، منتقل کنید چون وی به دلیل تعداد زیادی قرص پروپرانول با افت شدید فشار خون و کاهش تعداد ضربان قلب روبه‌رو شده بود و فشارش زیر 7 بود، اما پزشکان گفتند ما خودمان می‌دانیم باید چه کار انجام دهیم و من را از اتاق بیرون کردند.

درخواست تحقیق درباره چگونگی مرگ یک وبلاگ‌نویس در اوین بی بی سی: سازمان گزارشگران بدون مرز خواستار تحقیقات فوری در باره چگونگی مرگ یک وبلاگ نویس ایرانی در زندان اوین شد. این سازمان اعلام کرد: "مرگ امیدرضا میرصیافی یادآور این حقیقت تلخ است که حکومت ایران یکی از خشن ترین حکومت های دنیا برای روزنامه نگاران و وبلاگ نویسان است". وکیل آقای میرصیافی نیز در گفتگو با بی بی سی فارسی مرگ او را تأیید کرد.

ما همه اجسادی هستیم که حتی بوی گندمون هم بی آزاره ... تو جان می بخشی و اینجا به فتوای تو می گیرند جان از ما ... اگه بخوام چیزی بنویسم جز دردسر برای خودم چیزی درست نکردم. ترجیح می دم خفه بشم. لال بشم. آقا تو ما رو آره!ما خریم! ما نمی فهمیم. ما بی عرضه ایم! ما هیچی نیستیم. سرمون رو به زندگی گرم کردیم و فکر می کنیم زنده ایم. ما اجسادی هستیم که حتی بوی گندمون هم بی آزاره ...

تا مرگ یک «گام» ، تا «رهایی»....؟ (از نوشته های امیدرضا میرصیافی) ..گذران عمر در ایران، که سالیانی است عقربه های ساعتش در لحضه غروب و مرگ توقف کرده، بیش از آنکه احساس زندگی کردن را در وجود انسان تقویت کند ، ریشه های یک غده سرطانی بنام «مرگ» را در درون آدمی می پروراند . در این سالیانی که از عمر من می گذرد هیچگاه معنای واقعی واژه های زندگی ، شادی ، امید ، طلوع ، آرامش ، آسایش ، عدالت و ... را حس نکردم گویی در فرهنگ لغات زندگی نه تنها من بلکه هیچ هم وطنی چنین واژه هایی پیدا نمی شود که بتوانم معنا و مفهوم آنرا درک کنم. در این دیار هیچ کس سروده صبح را حفظ نیست و نغمه طرب انگیز بامدادی را هیچکس نشنیده است . حس دلمردگی و نیستی چنان جای جای سرزمین مادری ام را چون خاکستری سیاه پو شانیده است که حتی نسیم آزادی نیز شاید نتواند این خاکستر را از بین ببرد و طوفانی لازم است . این چه طوفانی است که دوای درد است ؟! این چه طوفانی است که نه ویرانگر است و نه خانمانسوز ؟ پی جواب می گردم و با خود می گویم که این همان «نیسم رهایی» است ولی برای ما سوختگان حکم «طوفان» را دارد. وزش این طوفان سیمای این دیار را از این خاکستر سیاه پاک می کند و آسمان را از چنگال ابرهای دلمرده و تیره رهایی می بخشد و آنگاه تابش نور آن خورشید زیبا رو مرهمی خواهد بود بر دلهای ما و نور چشم همه منتظران «آزادی» خواهد بود و چنین است که «نور» بر «تاریکی» چیره خواهد شد . + نوشته شده در چهارشنبه بیستم تیر 1386

شعری به یاد امید رضا میر صیافی جوان را می کُشند- که کیکاووس بخوابد-جوان را می کُشند-که بی کابوس بخوابند-جوان را می کُشند-که رویا بترسد- جوان را می کُشند- که فردا نیاید-جوان را می کُشند-که اسطوره بجوشد- جوان را می کُشند-که تاریخ بشویند- ...

تا وقتی بتوانی بگویی گُه خوردم زنده خواهی ماند نوشته هایش در وبلاگ و رادیو زمانه .. مربوط به ادبیات و موسیقی بود ای میل می کرد و گاه نیز مطالب طنز می فرستاد. این یکی از آن طنزهای تلخی است که واقعیتِ این کشورِ گند برداشته و متعفن است (حدود یک سال پیش ای میل کرده بود): "در مناطق مرکزی کاشان ضرب المثلی هست که می گویند: تا وقتی بتوانی بگویی گُه خوردم زنده خواهی ماند، در مناطق شرقی کاشان این مثل را به این شکل بیان می کنند: وقتی می توانی بگویی گُه خوردم چرا دعوا می کنی و در حومه کاشان به این شکل می گویند: تنها زمانی که می گویی گُه خوردم، می توانی روانی آرام و سالم داشته باشی..." به خاطر نوشته های وبلاگش دستگیر و محکوم به دو سال و نیم حبس شد. تمام نوشته هایش را پاک کرد، مجبور شد پاک کند. او را با جانیان و معتادها هم بند کرده بودند و با مرخصی نوروزی او هم مخالفت کردند تا تحت فشار روانی بیشتری قرار گیرد. ای میل تبریک سال نوی پارسالش را باز کردم: "عاشقان عیدتان مبارک باد" با یک کارت تبریک سبزه و ماهی قرمز... و عید امسال جایش خالی است! در انتهای نامه هایش می نوشت "با مهر" و امضایش این بود: Omidreza

ناگفته هایی از امیدرضا میرصیافی یادداشتی از پژمان اکبرزاده از تماس هایش با امیدرضا میرصیافی در آخرین ماه های زندگی اش. همراه با عکسی از امیدرضا با منصور تهرانی (ترانه سرا). او می نویسد: در همان تماس پیش از رفتن به زندان، امید گفت: «اگر زندانی ام کنند می میرم» من باور نمی کردم که اصلا او را در زندان نگه دارند چون هیچ جرمی مرتکب نشده بود. فقط می خندیدم و با اطمینان به او می گفتم غیرممکن است نگهت دارند... و امروز این شوک بزرگ. پژمان اکبرزاده می نویسد: «علیرغم راه دور حس می کردم افسردگی شدیدی دارد. چندماه پیش متن بسیار غم انگیزی را به همه دوستانش ایمیل کرد و این حس را به بسیاری از ما داد که قصد خودکشی دارد. زمانی که ایمیل را خواندم شماره اش دم دستم نبود. به دوست مشترکی در آلمان زنگ زدم که می دانستم با امیدرضا تماس نزدیک تری دارد. او هم از وسط میهمانی سراسیمه به امیدرضا زنگ زده بود، دو ساعتی را با او حرف زده بوده تا در نهایت کمی آرام شده بود.»

پروفایل امیدرضا میرصیافی ، وبلاگ نویس محکوم به حبس، در کلوب

بازخوانی وبلاگ یک آزاد مرد: بیایید تکلیف خودمان را با خودمان مشخص کنیم (امیدرضا میرصیافی) امیدرضا میرصیافی: گویند مرگ پایان زندگی و آغاز سفری دگر است . سفر به هر کجا که خواهی و بر این اساس من و تو نیز چند صباحی دگر باید عازم این سفر شویم .........فکر این نباشید که انسان پس از مرگ کجا می رود . فکر این باشید که انسان چگونه از دنیا می رود . با نامی نیک می رود یا بد نامی . حاصل این دنیای پر زرق و برق تنها می تواند نام نیک باشد که اگر این را نیز به دست نیاوری یعنی هیچ نکرده ای . آنکس که جوهره زندگی اش گفتار نیک ، کردار نیک و پندار نیک است ، دسترنج عمرش نام نیک است . چنین شخصی نه هراسی از مرگ دارد و نه هراس از اینکه به کجا او را می برند ..................................................بیایید تکلیف خودمان را با خودمان مشخص کنیم یا باید قبول کنبم که وطنی و مملکتی داریم و در وطنمان علاوه بر ما انسانهای شرافتمند دیگری هم زندگی می کنند و همگی در قبال وطن خود و هموطنان خود مسئول هستیم یا اینکه خیال خودمان را راحت کنیم و بگوییم ما از روز ازل قومی آواره و مظلوم و مفلوک بوده ایم ! نمی توانید بگویید ایرانی هستید ولی هیچ کاری برای اعتلای نامش نکنید . نمی توانید بگویید هموطن من هستید ولی در لحضات سخت تنهایش بگذارید . انتخاب کنید ! دیگر تعارف و ریا کاری بس است ! کدام یک را انتخاب می کنید ؟ گر چه نیک می دانم اینجا جهان سوم است . اگر بخواهید مملکت خود را آباد کنید ، خانه ات ویران می شود و اگر بخواهید خانه خود را آباد کنید باید مملکت خود را ویران کنید !!

یک نفر در آب دارد می سپارد جان

امیدرضا جانم دادا عیدت مبارک ... (علیرضا رضائی) شب عید و تلخ نویسی ؟ مگه نمیدانی که ما داریم از اینهمه خوشحالیها جر میخوریم ؟ چرا حالمان را گرفتی پس نارفیق ؟ البت که الآن اگر توله سگ عماد مغنیه سقط شده بود سر سال تحویل هم برایمان مارش عزا پخش میکردند . دو ساعت پیش یکجا دیدم که یک عده از قوم بنی هندل را برای تحویل سال میبردند شلمچه و اینجورها که امریکا ضربه بخورد . خیلی ناراحت میشود آخه . یکیشان که اصلاً آبجی هم نبود و مچاله هم نبود و فاطی کماندو بازی هم بهش نمی آمد میگفت تو خودت را از شرمندگی کارهائی که کردی کشته ای . پرسیدم چیکار ؟ یک نگاهی بهم کرد که نزدیک بود از شرمندگی کارهائی که کرده ام بزنم خودم را بکشم . اصلاً اینطوری خیلی بهتر است : خودمان را نکشیم خودمان را میکشند ! ...

بنا بر ادعای این وبلاگ دستگیری امیدرضا میرصیافی نویسنده وبلاگ شاخه موسیقی، در پی افشاگری های حسین درخشان بوده است دست‌گیری و زندانی شدن امیدرضا میرصیافی نویسنده‌ی وب‌لاگ شاخه‌ی موسیقی کماکان به دلیل افشاگری‌های حسین درخشان در زندان بوده است و ارتباطات هرکس با علی‌رضا نوری‌زاده دشمن شماره یک حسین درخشان به‌نظر می‌رسد مشکلات جدی را برای او در پی خواهد داشت.

Rights groups: Iranian blogger dies in prison The Associated Press Rights groups say an Iranian blogger convicted of insulting the country's ruling clerics has died in Tehran's main prison ...

گفتگو با امید رضا میرصیافی وبلاگ نويسي که در زندان اوين به قتل رسيد 1rahbar.wordpress.com این گفتگو مربوط به پیش از زندانی شدن اوست!

Copy this link for your web or send it for your friends امید رضا میرصیافی Omid Reza Mir Siafi

http://www.persiancultures.com/Politics/omid_reza_mir_siafi.htm